29 Aralık 2010 Çarşamba

Seneler sonra yazdım , rahatladım

Geçenlerde okuduğum bir yazı beni bir kaç sene öncesine götürdü. O zamanlar bu paylaşım siteleri falan yoktu, bir iki tane bebek sitesi vardı, oralardan bir şeyler öğrenir, yeni insanlar tanırdım. Şimdi artık internetle yatıp, internetle kalkıyoruz. Hayatımızı Facebook ve Twitter'la yaşıyor gibiyiz. Şöyle bir bakıyorum da annelerin olduğu platformlar o kadar kalabalık ki, arkadaşlıklar, dostluklar kurulmuş. Sosyalleşilmiş, sadece internetle kalmamış dışarıda organizasyonlar düzenlenmeye başlanmış. Yılbaşı hediye çekilişi yapıyor artık anneler. Birbirlerine güzel hediyeler gönderiyorlar, korkmuyorlar yani adres verirken. Güveniyorlar karşılarındaki insanlara. E tabi aylarca internet ortamında konuşmuşlukları, paylaştıkları şeyler var. Yakınlarındaki insanlara anlatamadıklarını anlattılar belki bilgisayarın diğer ucundakine. O nedenle güveniyor ve bir sakınca görmüyor adres paylaşmaktan.
Hani başlarken demiştim ya okuduğum bir yazı beni bir kaç sene öncesine götürdü diye, hah işte onu anlatayım şimdi.
Sene 2006. Dediğim gibi o zamanlar çok paylaşım yok , tek tük bebek sitesi. O sitelerden biri, (hala yayındadır ve ben hala aktif üyesiyim) Bir yazışma grubumuz vardı, ben yeni doğum yaptığım zaman her gün mutlaka girer ne var ne yok bakardım. Soruları cevaplar, sorular sorardım. Güzel bir arkadaşlık ortamı oluşmuştu. O zaman arkadaş olarak Facebook'ta eklemiyorduk da, Msn'e ekleyip oradan sohbete devam ediyorduk. Bir arkadaşım benden birkaç ay sonra doğum yaptı, bu süreçte hergün mutlaka sohbet ettik, birbirimizin resimlerini falan gördük. Ben çok sevdim onu. Birgün sohbet ederken dedim ki ;
_''Bebeğin için bir hediye yollamak istiyorum, bana adresini verir misin?''
_''.........................''
_''Orada mısın?''
_''.........................''
Sonra karşıma bir otomatik mesaj çıktı.
Bu otomatik mesajdır, bu kişi meşgul olduğu için cevap verememektedir. vs. vs.
Çok şaşırmıştım, önce bir anlam veremedim. Sanırım işleri yoğun bir anda sohbeti bırakmak zorunda kaldı dedim kendi kendime. Meğer ne kadar yanılmışım. Aslında kız beni listesinden de hayatından da çıkarıvermiş o an. Adresini istedim diye ürktü mü ne oldu? Gidip onu yiyeceğimden falan korktu sanırım.
Bu beni çok üzdü , ben ona değer vermiştim, bütün iyi niyetimle bebeğine bir hediye yollamak istemiştim.
Sonuç ; iyi niyet bir işe yaramadı, güven olmayınca ne beklersiniz ki? İsmini hala hatırlıyorum. Aynı zamanda beni anlayamadığı, çok yüzeysel kaldığı, güven duyamadığı için de ona sinir oluyorum. Amaaan hadi affettim seni Handenur. Bu konu içime oturmuş demek ki. Kaç sene sonra çıkarttım rahatladım. Vesile olandan Allah razı olsun :)

2 yorum:

  1. hahaa amma büyütmüşsün içinde Umutcum. Her satırdan o kırgınlık fışkırıyor. Ama gerçekten devir şüphe devri. Güzelliklerin yanı sıra o kadar çok çirkinlik var ki. Ve çok acı veriyor aslında güvenememek de güvenilmemek de.
    Neyse ara beni adresimi vereyim :)

    YanıtlaSil
  2. Vallahi yaa... Ben de farketmemişim aslında büyüttüğümü. Tamam ben seni arıyorum hemen.

    YanıtlaSil

Lilypie Kids Birthday tickers
Lilypie Second Birthday tickers