3 boyutlu ayak izi ve çıldırma noktasına az kala yaşananlar

Off off diye başlasam çok bir şey ifade etmez değil mi sizin için? Ama ben neler çektim anlatmam lazım. Türkiye'de pek de bilinmeyen bir iş üstünde 1 haftadır eşimle beraber ter döküyoruz. Tabi Duru'yu da dahil ederek. Anlatayım;
Bu hikaye aslında taa Arda'nın bebekliğine dayanır. Bir gün alışveriş merkezlerinden birinde gezerken, sanırım Mothercare mağazasıydı, işte orada acayip orjinal bir ürün gördüm ve gözlerim kamaştı. Bu ne miydi? Bebeğinizin ayak şeklini çıkarabileceğiniz bir çeşit toz, sonra onu ölümsüzleştirecek bir paket alçı tozu ve bir de çerçeveden ibaret şık bir paketti. Belli ki mağazaya deneme amaçlı getirilmiş tek bir kutu, pahalı olmasından dolayı orada uzun süre duracağa benziyordu. Fiyatı alamayacağım kadar da pahalı olan bu ürünü nasıl elde etmeli diye düşünüp dururken aklıma yakın arkadaşım Çevreci Anne geldi. Ona çok ilginç bir ürün bulduğumu  söyledim, ablası yurt dışındaydı ve bize bunu bulabilir mi diye rica ettim. O da sağolsun üstün araştırma yeteneğini kullanarak ''şıp'' diye buldu ve yaza ablası geliken 2 paket de bize getirdi. Hem de komik bir fiyata, hatta bize hediye etti. Bu durum inanılmaz sevinçle karşılandı tabi bizim evde.
Neyse Arda'nın ayaklarını yaptık ve böyle bir şeyi akıl ettiğim için kendimle gurur duydum. Hemen güzel bir de çerçeve yaptırdık 5 senedir salonumuzun en güzel yerinde duruyor.

Konuya buradan başladım evet biraz uzun oldu , şimdi gelelim anlatacağım asıl konuya.
Şimdi bu güzel hatırayı Arda için yaptım Duru için yapmasam olur mu? Tabiki olmaz. Hamileyken internetten siparişini vermiştim, Duru biraz büyüsün yaparım diye saklıyordum. 9 aylıkken bir gece hadi artık vakti geldi yapalım şu ayak izlerini dedik ve başladık. Ama sonuç tam bir hayal kırıklığı oldu, suyun sıcaklığını ayarlayamadık, Duru ayağını çok hareket ettirdi derken bütün kit işe yaramaz bir şekilde elimizde kaldı. Duru'nun ayakları her geçen gün büyüyor tabi. Ne yapalım ne yapalım derken yine arkadaşım imdadıma yetişti ve ablası Türkiye'ye gelirken bir paket getirdi. Yaşasın gene şanslıydık hadi bakalım başladık.

1. Suyu sıcak tuttuğum için toz hemen dondu, kızın ayağını sokamadan işi bitti. Çöpe
2. Bir kase yerine poşet kullanalım dedik, ayağı poşetin kenarına değdi, işi bitti. Çöpe
3. Suyu çok soğuk yaptık , kızın ayağı üşüdü, karışımın içinde tutmak istemedi, işi bitti. Çöpe
4. En sonuncuyu becerdik ama bu sefer diğer ayağı yapacak toz kalmadı, işimiz bitti. Üzüldüm

Böyle bir 4 aşamadan sonra artık yeni bir kit bulmam neredeyse imkansızdı, ama tek ayak iziyle bu defteri kapatamayacak kadar takıntılı olan ben, ne yapabilirim diye düşünürken bir zihni sinir projesi üretivedi kafam. :)
Daha önce ürünün açıklamasını okurken bu tozun aslında dişçilik malzemesi olarak kullanılan, diş kalıbı alırken hastaların ağzında bekletilen o güzel kokulu madde olduğunu öğrenmiştik. Çağdaş'ın diş hekimi bir arkadaşı olduğu aklıma geldi. Ondan bu tozu bulabileceğimizi, pahalı değilse artık bu sefer bu işi halledeceğimizi düşündüm. Tozu aldık :) Ancak bir kaç deneme sonucu ne kadar ve ne sıcaklıkta su kullanacağımızı bulduktan sonra ikinci ayağı da hazırladık. Artık sırtım yere gelmez tabi. Yaşasın, azimle yapan , başarır.

Uzun mu oldu ne, olsun bunu yazmam lazımdı, ileride okuyup güleceğim halimize çünkü :)